Η αναζήτηση της αθανασίας

Από την αυγή της εμφάνισης των ανθρώπων επάνω στη γη οι άνθρωποι άρχισαν να ψάχνουν για φυτά, τροφές αλλά και διάφορα σκευάσματα που θα τους έδιναν την αιώνια νεότητα και την σωματική αθανασία. Οι αναφορές για τις τροφές, τα φυτά και τα σκευάσματα που παρείχαν την αθανασία στους θνητούς, υπάρχουν μέσα σε αρχαία κείμενα αλλά και μέσα από τους θρύλους και τις παραδόσεις όλων σχεδόν, των λαών και των φυλών του κόσμου. Συνήθως οι «θεοί» είχαν το προνόμιο της....αποκλειστικής κατοχής όλων αυτών των τροφών που παρείχαν την αθανασία, ενώ οι άνθρωποι 

φυτοζωούσαν και ήταν θνητοί :«Το βασικό στοιχείο της διαφοράς της τροφής των θεών από αυτής των ανθρώπων, είναι ότι η τροφή των θεών είχε την ιδιότητα να τους εξασφαλίζει την αθανασία…», («Αμβροσία το αθάνατο σπέρμα», Γ. Ζώρζος, εκδ. «Ιδεοθέατρον»). Οι ίδιοι όμως «θεοί» μέσω αυτών των τροφών, των ποτών και διαφόρων άλλων σκευασμάτων είχαν δώσει την σωματική αθανασία σε θνητούς τις αρεσκείας τους. Παραδείγματα έχουμε πάρα πολλά, όπως στην περίπτωση του Αχιλλέα  που όταν ήταν ακόμη βρέφος, η Αθηνά στάζει νέκταρ και αμβροσία στο στήθος του για να τον θρέψει, αλλά κυρίως να τον κάνει αθάνατο, (Ιλιάδα, Τ345-347, Τ352-358), πράγμα που βεβαιώνει και ο Φερεκύδης, (Fragmenta 13 α.4). Σε μια άλλη περίπτωση βλέπουμε την Αφροδίτη να κάνει αθάνατη την Βερενίκη δίνοντάς της να φάει αμβροσία, (Θεόκριτος, Βουκολικά XV 15.106-108), για την αθανασία του Αρισταίου μεσολάβησαν η Γαία και οι Ώρες που του έδιναν σε σταγόνες νέκταρ και αμβροσία, όπως μας λέει ο Πίνδαρος, (II-IX, 60-65). Αλλά οι παραπάνω προσφορές των «θεών»,  αλλά και άλλες ήταν για ελάχιστους ανθρώπους επάνω στη γη γιατί «Για να μη γίνουν και οι θνητοί αθάνατοι, οι θεοί απαγόρευαν την αμβροσία σε αυτούς. Ήταν ο απαγορευμένος καρπός για τους θνητούς. όταν οι θνητοί έτρωγαν τον καρπό αυτόν (την αμβροσία) τότε ο Δίας τους σκότωνε…», («Αμβροσία το αθάνατο σπέρμα» Γ. Ζώρζος εκδ. «Ιδεοθέατρον»).

Υπήρχαν όμως και κάποιοι από του θνητούς ανθρώπους που συναλλάσσονταν με τους «θεούς» και κατάφεραν και έκλεψαν τις τροφές των «θεών», όπως ο Ιξίονας, ο Τάνταλος, (Πίνδαρος, Ο.Ι 61-65), αλλά και πολλοί άλλοι, ώστε να γίνουν αθάνατοι οι ίδιοι αλλά και να  δώσουν να γευθούν τις «τροφές των θεών» σε πολλούς θνητούς  με συνέπεια την σωματική τους αθανασία.     ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ

Αναρτήθηκε από Ιφίνοος

στο katohika.gr